من نمیفهمم چرا هیچکس نمی نویسد از

مردها

از چشم ها و شانه ها و دستهایشان

از آغوششان از عطر تنشان

از صدایشان

از دلگرمی هایشان

پررو میشوند ؟

خب بشوند

مگر خود ما با هر دوستت دارمی

به آسمان نرفته ایم ؟

مگر ما به اتکاء همین دستها

همین نگاه ها همین آغوشها

در بزنگاه های زندگی سر پا نمانده ایم ؟

من بلد نیستم در سایه دوستت داشته باشم

من میخواهم

خواستنم گوش فلک را کر کند

من میخواهم

همه بدانند مرد من بی همتاست

من میخواهم

مردم بداند دوستش دارم ... !