این وبلاگی که من ایجاد کردم موضوع بندیه خاصی نداره که طبق اون اطلاعات بذارم من همه جوره مینویسم   

........................................................................................................................... 

امروز به وبلاگ دوست عزیزم رفتم نوشته هاشو خوندم میخواستم براش نظر بذارم که یه نوشته ای دیدم  خیلی تعجب کردم

"زیبایی؟
من با چشمان بینایم نمیبینمش
مگر زیبایی حقیقت دارد؟
مگر وجود دارد؟" 

چرا وجود نداشته باشه  

وجود داره  

من مطمئنم  

زیبایی رو باید درک کنی باید بفهمی  البته بستگی داره زیبایی رو چی معنا کنی

میخوای برات مثال بزنم شاید مثال ها ساده ولی خیلی قشنگ هستن   

البته این  صحنه ها تصوری از زیبایی هاست اگه بتونی انجامش بدی که واقعا نور الی نور میشه  

بوسه تو به دست پدر و مادرت به خاطر زحماتی که کشیدن  و تو را بزرگ کردن

هدیه ای که تو به خاطر تشکر به دوستت تقدیم میکنی و لبخند رو به روی لباش میاری  

گرفتن دست پدربزرگ یا یه فرد کهنسال برای کمک کردن بهشون  

پاک کردن اشک یه کودک  

با تواضع  به نماز ایستادن  

دعا کردن در حق دیگران  

کمک کردن به نیازمندان  

راز و نیاز با خدا (البته دیگه کمتر کسی پیدا میشه که وقت خودشو برای چنددقیقه واسه خودشو  خدای خودش بذاره )

نمیدونم چرا این حرفو زده ولی میخوام بهش بگم از اینجا که عینک خوش بینی رواگه بزنی همه چیز رو قشنگ میبینی  

بعضی اتفاقات تو زندگی ممکنه به یکباره تمام زیبایی ها رو برای ما محو کنه خب اتفاقه دیگه افتاده کاریش نمیشه کرد چاره ای نیست اگه بدترین اتفاق هم که باشه نباید امیدتو از دست بدی واقعا امید حس قشنگ و کلمه زیبایی هستش  

خلاصه  

اگه خودت خوب باشی  و اعمالت خوب باشن اگه زیبایی رو دوست داشته باشی و به خاطرش تلاش کنی اگه همیشه امید داشته باشی و به دیگران امید بدی   

مطمئن باش که زیبایی رو نه تنها میبینی بلکه خودت به وجودش آوردی