آخر راه اومدن با روزگار

گره کوری که بخت منه

که تمومه اتفاقای بدش

شاهده زندگی سخته منه

شاید این زخمی که از تو خوردمو

از حرارتش زبونه می کشم

یا تمومه بی کسی هامو همش

فقط از دست زمونه می کشم

بگو بازم هوامو داری و

مثه همه منو تنها نمی ذاری و

بگو هستی تا نترسونتم

ظلمته این شبه تکراری و

بگو هستی و روی ماهتو امشب

پشت ابرا پنهون نمی شه

آسمون بخت تیره من

ابری نمی مونه همیشه

بگو بازم هوامو داری و

مثه همه منو تنها نمی ذاری و

بگو هستی تا نترسونتم

ظلمته این شبه تکراری و

بگو هستی و روی ماهتو امشب

پشت ابرا پنهون نمی شه

آسمون بخت تیره من

ابری نمی مونه همیشه

من که پشتم به خودت گرمه آوازه

هر چی این راهو میام نمی رسم

نکنه دستمو ول کردی برم

که به هر چی که می خوام نمی رسم

شایدم من اشتباهی اومدم

که در بسته رو وا نمیکنی

من به این سادگی دل نمی کنم

از تو که منو رها نمی کنی

بگو بازم هوامو داری و

مثه همه منو تنها نمی ذاری و

بگو هستی تا نترسونتم

ظلمته این شب تکراری و

بگو هستی و روی ماهتو امشب

پشت ابرا پنهون نمی شه

آسمون بخت تیره من

ابری نمی مونه همیشه

بگو بازم هوامو داری و

مثه همه منو تنها نمی ذاری و

بگو هستی تا نترسونتم

ظلمته این شبه تکراری و

بگو هستی و روی ماهتو امشب

پشت ابرا پنهون نمی شه

آسمون بخت تیره من

ابری نمی مونه همیشه