پدر عزیزم  

نمیدونم از کجا شروع کنم برای توصیف مقامت  

نه کلمه ای و نه جمله ای که بتونم خوبی و مهربونی هاتو تو اون جای بدم  

فقط میدونم تو نعمت بزرگی برای من و خونوادمون هستی  

تو کوه رنج و استقامت  

بابای مهربونم  

از روزی که چشم باز کردم و تو را شناختم  

تا به الان که ۲۰ سال گذشته 

هرگز از تو خشونت و نامهربونی ندیدم  

هرگز ندیدم و نچشیدم  

تو این بیست سال دستهای گرم نوازشت به روی سرم بوده  

دل بزرگ و مهربونی داری هرگز به خواسته هایی که ازت داشتم نه نگفتی هر آرزویی که داشتم تا جایی که تونستی اونو برام برآورده کردی  

و خلاصه حرفایی که این صفحه  گنجایش اونو نداره  

از تو یاد گرفتم صبر و گذشت داشته باشم هرگز جواب بدی ها رو با بدی ندم  

بهم یاد دادی تا خوب باشم و قلب مهربونی داشته باشم  

بهم گفتی هرگز هرگز خدا رو در زندگی فراموش نکنم  

و من سعی میکنم تا اون جوری باشم که تو خواستی ازم  

میدونم ببعضی وقتها بهت بی احترامی کردم و یا بیشتر وقتا با انجام  دادن بعضی از کارها دل تو را شکستم  

میدونم پدر عزیزم همه اینها رو میدونم  

من خیلی شرمندتم  

امیدوارم منو ببخشی  

و هرگز از من نرنجی  

با دعاهای خیر تو و مادر مهربونم من تو زندگی خیلی خوشبختم  

و این همه خوشبختی رو مدیون دعاهای اثر بخش تو و مامان هستم  

هرگز نمیتونم جبران کنم  

ولی بدون همیشه از ته دلم  

برای شما عزیزانم آرزوی سلامتی و تندرستی طول عمر باعزت و پربرکت وخوشبختی و عاقبت به خیری دارم  

امیدوارم که هرگز منو فراموش نکنید و هرگز سایه پر برکتتون از سرم کم نشه  

که اگه خدای نکرده بعد ۱۲۰ سال قرار باشه این اتفاق تلخ بیافته اول از همه من دیگه  بینتون نباشم