این نوشته برا ۵ روز دیگه هستش  دلم گرفته گفتم یه چیزی بنویسم اروم شم

سلام ۵ اردیبهشت  

یادت میاد پارسال   

۵ اردیبهشت بود که راه افتادیم برا کربلا 

از یه هفته قبلش استرس و ذوق و شوقشو داشتم  

بار اولم بود نمیدونستم کجا دارم میرم  وگرنه بیشتر قدر میدونستم بیشتر استفاده میکردم

فقط با شنیدن اسمش حس غریبی پیدا کردم  

ولی وقتی برای اولین بار پامو گذاشتم تو صحن و سرای ارباب و سالار شهیدان  

فهمیدم اون حس غریب برای چیه  

فقط کسی که کربلا رفته اونم برای یه بار حال منو میفهمه درک میکنه  

قربونت برم امام رضا  

اگه به تو بگن امام غریب پس به امام حسین چی باید گفت  

حیف که رفتمو ولی قدر ندونستم  

حیف که رفتمو  ولی آدم نشدم  

حیف که رفتمو ولی نتونستم توبه کنم ترک گناه کنم  

حسین جان ببخش تو را به جون علی اصغرت منو ببخش 

اگه دیگه منو نطلبیدی حق داری 

اگه دیگه قسمتم نشد تقصیر خود بی لیاقتمه  

پارسال

فهمیدم هنوز ته دلم یه کم جای خالیه بی گناه وجود داره  

هنوز یه کمی لیاقت در من هست وگرنه هرگز طلبیده نمیشدم  

با اینکه بعضی ها اینقده پول دارن که پولشون از پارو بالا میره  

ولی هنوز سعادت پیدا نکردن که برن کربلا  

ولی امسال رو نمیدونم آقاجون   

نمیدونم ته دلم هنوز اون یه کم جای خالی رو داره

آقاجون نه برا من بلکه بطلب برای همه اونایی که دلشون عشقشون  

حسرت و آرزوشون کربلاست و خود تویی اقاجون  

اقاجون برام دعا کن  

خیلی برای من  گناهکار برای من بی لیاقت برای من حقیر روسیاه دعا کن  

که خیلی محتاج دعام

اولش برا دله گرفتم گفتم مینویسم اروم شم  

ولی آروم شدن کجا  

اشکم هم دراومد  

به غیر از دلم حتی چشمام هم آه کشیدن و حسرت خوردن 

التماس دعا